Güneşinden vaz geçtim… Sıcağından… Işığından
Ay olsaydı bari gökyüzünde
Geceleri ışığına sığındığım…
Yıldızlar olsaydı
Uyumak için birer birer saydığım…
Sis olsaydı bari önümü hiç görmediğim
Yaşama dair gittikçe gittikçe beliren bir karaltı…
Biri beni unutmuş olmalı
Biri beni geri dönüşsüz bir trene bindirmiş
Biri beni ölümcül bir ıssızlığa düşürmüş
Biri beni terk etmiş olmalı;
Savaş ortasında kimsesiz kalan bebekler gibi…
Biri beni unutmuş olmalı
İçinde bir otobüs garının
Veda için elini kaldırmaya gücü yetmeyen
Yönsüz bir yolcu gibi…
Biri beni unutmuş olmalı
Hiç kimsenin gelip geçmediği şu otobüs durağında…
Hiç kimsenin binmediği
Hiç kimsenin inmediği rayından çıkmış bir tren vagonunda…
Biri beni unutmuş… Biri beni unutturmuş olmalı…
Eylül 2018- Eylül 2023/ Savaş Karaduman
Not: bazı şiirlerimde iki ayrı tarihin aynı anda yer almasının nedeni; bazı şiirler yolda izde ya da herhangi bir rastlantıda, mutlu yada mutsuz, hüzünlü ya da neşeli bir anımda, barış, kardeşlik ve özgürlük isteyen her hangi eylemde, bir dost meclisinde ya da bir kenar mahallede aşkına karşılık bulamamış, yarınsız ve yoksul gençlerle yapılan bir sohbette, memleketin, yoksulların ve ezilenlerin durumunu dert edinen politik bir tartışma ve söyleşide… bir arkadaş, yoldaş ya da hiç tanımadığımız biri için üzüldüğümüz ölüm yada aşk, bir terk ediş, bir ayrılık anında falan… ne bileyim, işte böyle farklı duygular yaşadığımda düşlerimde ve duygusal zekamda hemen harekete geçen ve hemencecik karalayıp yazdığım ve kendi şiir depoma attığım şiirlerin ilk yazılış tarihi olan o an ile… Günler, aylar ve belki de yıllar sonra önüme düşüp üzerinde bir kez daha şiir işçisi olarak çalıştığım ve o günün tarihini de not düştüğüm şiirlerden oluşmaktadır.
Şiirlerimdeki iki ayrı tarih için denilebilir ki… O ilk duygusal anın çarpıcı ve sarsıcı etkileri ve yıllar sonra o duygusal çarpışmanın bende bırakmış olduğu izlerin yeniden buluşması…
