HAMBURG EYALET PARLAMENTOSU SOSYAL DEMOKRAT PARTİ MİLLETVEKİLİ GÜNGÖR YILMAZ’IN 8 MART DÜNYA KADINLAR GÜNÜ AÇIKLAMASI
“EŞİTLİK ve ŞİDDETSİZ YAŞAM için KÜLTÜREL DEĞİŞİM GEREK”
Dünya Kadınlar Gününün ilk gündeme geldiği 1911 yılından bugüne 108 yıl geçti. Bu süre içinde yaşadığımız Avrupa’da şüphesiz kadın hakları konusunda önemli mesafeler katledildi. Buna rağmen hedefe varmış değiliz. Cinsiyet eşitliğinde Almanya 145 ülke arasında13. sırada. İlk sıralar İzlanda, Finlandiya, Norveç ve İsveç’e ait. Ya Türkiye nerede dersiniz? Araştırmaya göre 130. sırada.
Bir kaç rakama bakalım:
Üniversitede okuyan kadın oranı her iki ülkede neredeyse aynı. Almanya’da yüzde 48,5, Türkiye’de yüzde 47. Yani üniversitelerde kızlar yada kadınlar aynı başarıyı sergiliyorlar. Fakat Türkiyede yüzde 9,2 oranında okuma yazma bilmeyen kadınlar da bu tabloya eklenince durum biraz değişiyor. Çalışan kadınların oranında ise fark büyük. Almanya’da bu oran yüzde 75,2 iken bu Türkiye’de yüzde 29’a düşüyor. Bazen bir kadının çalışmamasını bir lüks olarak algılasak ta, çalışmayan kadının maddi açıdan erkeğe bağımlılığı onun toplumsal konumunu ciddi anlamda zayıflatır. Ama çalışmak ve gelir sahibi olmak ta, bir kadın için istediği veya hakettiği eşitliği ve saygınlığı yakaladığı anlamına gelmiyor.
Genel olarak kadının toplumda, iş dünyasında ve ailede daha saygın yerinin olması gerek. Kadının itibarinin yükselmesi gerek. Bu hedeften çok uzaklardayız. Toplum ve devletin karar mercilerinde kadınların sayısı erkeklerinkinin çok gerisinde. Tüm insanların eşit olmalarını istediğimiz toplumda bu eşitsizliğe kayıtsız kalmamalıyız. Bu yazım geçen sene yazdığım yazının aşağı yukarı aynısı. Kadın açısından baktığımda bir gram bir şey değişmemiş. Bu acı değil mi?
Eşitlikten bahsederken asıl değinmemiz gereken çok can alıcı konu ise halen kadınların maruz kaldığı baskı ve şiddet. Gördüklerimiz, duyduklarımız korkunç. Ya duymadıklarımız?
Bilimsel araştırmalar kadına yönelik şiddetin etnik köken, din, kültür ve eğitim seviyesi gibi olgulardan bağımsız toplumun her sınıfında yaşandığını gösteriyor. Her ne kadar erkeklerin uyguladığı şiddet, yaşadıkları ülke ve ortama göre “namus”, “töre” veya “aile dramı” gibi kalıp kelimelerle kamufle edilmeye çalışılsa da, bu şiddetin korkunç boyutunu gizlemeye yetmiyor.
Dünya Kadınlar Günü var olan haksızlıkları dile getirmek için bir vesile. Ama olayın ciddiyeti her gün dile getirilse yeridir. Kadın, erkek, çocuk ayırmadan insan onurunu korumak herkesin her an, her yerde ana hedefi olmalı.
Buyurun hep birlikte öyle konunun gidelim ki gelecek sene Dünya Kadınlar Gününde geriye baktığımızda en azından bir adım ilerlemiş olalım.
Saygılarımla
Güngör Yılmaz
