Uyan…
Uyanmak hatırlamaktır;
Hani dün gözlerime bakmıştın ya uzun uzun
Ellerimi tutmuştun ya hani…
Uyan…
Uyanmak bahardır;
Hani dalda yapraktık ya yeşil yeşil
Kırlarda açan çiçeklerdik ya hani…
Uyan…
Uyanmak rüzgârdır;
Hani dün denizden kopup yüzümü okşamıştın ya serin serin
Yosun kokusuyla sarılıp sarılıp
Tuzlu bir deniz gibi dudaklarımı öpmüştün ya hani…
Uyan…
Uyanmak yaşamaktır;
Hani dün ölüm döşeğimdeydim de bana hayatımı bağışlamıştın
Solan bir çiçektim de toprağıma yağmur olmuştun hani…
Uyan…
Uyanmak aşktır;
Hani dün canından daha çok seviyordun ya beni
Hani ben canımdan daha çok seviyordum ya seni
İki can bir aşk ediyordu ya hani…
Uyan…
Uyanmak kavuşmaktır;
Birbirimize sunulmuş birer armağandık hani
Kalbimizi açmıştık aşkın sofrasına boylu boyunca
“Sevgimiz yeter de artar bize” demiştik hani…
Uyan…
Uyanmak hatırlamaktır;
Hani birbirini hep sevecek olan aşk dolu bir düştük
Tadı dudağımızda kalan bir gülüştük… Öpüştük hani…
Gözyaşlarımla yıkıyorum
Yanan dudaklarımla öpüyorum üşüyen gözlerini
Uyan…
28 Aralık 2022/ Savaş Karaduman
