Aktüel Yorum

GÜNEŞE KULAÇ ATAN MÜLTECİ ÇOCUK (2)

Kobanili mülteci çocuk Aylan Kurdi’ye

 

Gözlerinde -çığlık çığlığa- takılıp kalan bir savaş ortasında

Ve yapayalnız -ölümün en soğuk kıyısında-

Öylece -nefes nefese- ve durduk yerde

En olmadık bir anda -akışı duran zamanda-

Gülüşünü suya düşüren bir bebek telaşında

Ve kara/ kapkara bir deniz ortasında;

Sevincimizi kursağımızda bırakarak

Öyle bir sustun ki sen;

-suyun alevinde yanıp kül olan bir kibrit çöpü gibi-

Kıyıya vuran suskunluğun kulaklarımızı yırtıyor hala…

 

Kim bilir?

Yaşasaydın belki de

Bizim çocuklarla

“önüm arkam, sağım solum sobe” oynardınız birlikte…

Sırtın dünyaya dönük

Bakışların, yüzün sahile vurmuş

Gülüşün dalgalara emanet

Ellerin…

Bizim çocukların ellerine uzanmıyor ellerin

Büyük bir gürültüyle oyunlar oynuyorlar

Dalgaların sesine karışıyor

Bizim çocukların seslerine karışmıyor sesin…

 

“Al satamam bal satamam, Aylan ölmüş ağlamadan duramam”

Tepemde yaralı sürgün kuşları

“Önüm arkam, sağım solum…” Ölüm

“Önüm arkam, sağım solum…” Kurşun yarası… 

 

Eylül 2017

Savaş karaduman 

 

Yazarın bir önceki yazısı
Kapalı
Başa dön tuşu

Reklam Engelleyici Algılandı

Reklamı engelleyerek iyi yapmışın, yazıya odaklanmakta fayda var.