Kızım Helin’e (6)
Dünyanın her hangi yeri
Her hangi günü
Ve her hangi bir saatinde değil
Acımızı duyduğumuz anda -akışı duran zamanda-
Sevincimizi duyduğumuz anda -gülüşü doğan zamanda-
Hangi anakara…hangi deniz
Hangi ülke…hangi şehir
Hangi dağ…hangi sokak
Hangi gün…hangi gece…ve hangi saatindeysek dünyanın
İşte o an
Anlarız birbirimizi ne çok sevdiğimizi…
Ki ben;
Kardelen çiçeği gibi çelikten zırhını delip de karın
Ellerime doğduğun gün sen
Ağlamana ıkındım… ağrıdım… sancıdım… şaştım…
Güldüm oynadım…
-Hiçbir Eylül/ hiçbir yağmur bu kadar güzel değildi sanırım-
Minicik bir yağmur damlasıydın henüz emekleyerek yağan
Tuttum
Bütün kalbimle sana ıslandım
Umursamadım hiç kimseyi… ve hiçbir şeyi senin kadar
Sevinçsıklam gökyüzüne sıçradım…sıçradım…sıçradım…
Güneşe…yıldızlara… aya dokundum
Sil baştan ve bir kez daha yeniden doğar gibi anamdan
Ve hiçbir pişmanlık duymadan şu ömrü hayatımdan
Tuttum
Kendimi sana doğurdum;
Bulut olur…yağmur olur
Birbirine sarılan iki damla su olur
Güleriz… ağlarız
Birlikte oynar… birlikte büyürüz diye…
22 Eylül 2020/ Savaş Karaduman
